Hîn jî em netewperestiya xwe û netewperestiya tirk-ereb-farisan di heman kategoriyê de dinirxînin.  
Dewletên wan hene…
Li ser axa dewletên xwe, bi awayekî azad,
bi zimanê xwe dipeyivin.
Bi rêya zimanê xwe, xwedan kulturek in.
Wêjeya wan, hunera wan, muzîka wan, sînemaya wan heye û ev dînamîk dihêlin ku di qada navnetewî de xwedan xatirek-qîmetek bin.
Û tevî van hemû destketî û xwedan xusûsiyetan jî, ji netewperestiyê wê de, li ser qirkirina kurdan nijadperestiyê-faşîstiyê dikin.
Lê bêvila me naşewite!
 
Berî hilbijartinan ez li taxeke Stenbolê dimeşiyam.
Jixwe dema hilbijartinan her tax û kolan û qad bi flama û al û weneyên partiyan dixemilin.   
Ez carekê li xwe zîvirîm ku tirimbêla HDPê ji wê de tê û dengê stranekê bi kurdî olan dide.
Du-sê gavan ji min wê de zilamekî navosere ku qilêr û qirêj û gemar ji her derê wî difûriya sar sekinîbû li hêla tirimbêla HDPê dinerî.  
Him serxweş bû, him jî tînêr mînêr-balî malî kişandibû; bi zorê li ser nigên xwe diedilî.
Dema tirimbêla HDPê bi xezeb û bi strana kurdî di ber wî re derbas bû, bi dilq û mahdekî nexweş got, “Ez di quzê jina we terorîstan im! Ev der Tirkiye ye. Yek ziman! Yek milet! Yek dewlet!”  
Erê, heta serxweş, tînêrkêş, esrarkêş, qewad û pêzevengên xelkê jî netewperest in, lê em qaşo welatperwer û şoreşgerên welêt ji sibehê heta êvarî qûnalêsî û xwelîseriyê dikin.
Wekhevî!
Biratiya Gelan!
Demokrasî!
Sosyalîzm!
Komara Demokratîk!
Jiyaneke Ekolojîk!
Û hwd…
Û dû re em gazinan dikin, “Çima dewleteke me jî tune ye?”
Berî meriv bibe xwedan dewlet, pêwist e ewil meriv bibe milet.  
Û ji bo meriv bibe milet jî hin tiştin divê.
Ziman…
Û bi hebûna wî zimanî, kulturek, wêjeyek, hunerek, muzîkek, sînemayek, bi kin û kurmancî, civakek ku bi nirxên kurdî xemilîbe divê…
 
Rengê we, baweriya we, îdeolojiya we, tercîhên we çi dibe bila bibe, berî her tiştî, heger hûn welatekî ji xwe re bixwazin, pêwist e hûn ji zimanê wê axê hez bikin û bi zimanê wê axê li wê axê guhdarî bikin-bipeyivin, yan na ew ax ê guh nede we û hûn ê tenê di bin wê axê de bibin kulmeke ax, bêyî ku li ser we tiştekî nuh şîn-şên bibe.
Piçekî din ez meseleyê zelal bikim:
Ji bo hûn bibin xwedan dewletek û li ser axa wê dewletê bi awayekî azad û serbixwe hûn bibin her tişt, pêwist e hûn bi helwesteke netewperestî xwe ji zîhniyeta netewperest a faşîst biparêzin.
Berê bibin netewperest, li ser dînamîkên netewperest xwe bikin cîranê cîranên xwe, dû re wê netewperestiya ku hûn aciziyê ji ber dikin, hilweşînin û lîberal tevbigerin.
Bibin çepgir…
Bibin rastgir…
Bibin dîndar…
Bibin qûnek…
Bibin qûnde…    
Bibin enternasyonal…
 
Îdeologê tirk Nîhal Atsiz gotiye:
“Heger kurdekî xwe ji kurdbûna xwe şuşt û xwe wek tirkekî dît jî, hûn dîsa wek kurdekî lê binerin û muameleya kurdekî pê bikin.”
Yanî hûn xwe bi ava zemzem û kewserê jî bişon, di çavê tirkekî de hûn her kurd in.
Lê heger hûn ê bibêjin, ne xema me ye,
ne xema min e jî û hûn sax.